Кога бевме ученици во основно училиште, вредно ги извршувавме сите наши обврски поврзани со училиштето, од ден на ден, и покрај тоа, повремено, ни беа дадени „задачи“ за помош дома.
Бевме многу продуктивни, што брзо се виде, со првите оценки и успеси. Дури и како тинејџери, не ја загубивме продуктивноста, напротив, обврските беа сe повеќе, што бараше дополнителна посветеност околу нивното завршување.
Ни се чини дека бевме на врвот на продуктивноста за време на колеџот, како што беше потврдено со печатените страници на индексот.
Потоа дојде вработувањето. Дури тогаш се чувствувавме ефикасно, со нетрпение вршевме секакви работи.
Пензионирањето донесе различно темпо на живот, сепак, дури и тогаш не стоевме, туку работевме напорно низ куќата, повремено на себе, и се грижевме за семејството, особено за помладите генерации.
Но, ако застанеме за момент и го оставиме здивот, во едно од овие поглавја од животот, може да се запрашаме на која возраст сме најпродуктивни.
Одговорот го дава Иванка Новаковиќ, психолог, деловен „тренер“ и консултант:
–Мислам дека во денешно време не постои правило за оваа тема. Понекогаш можеме да бидеме крајно продуктивни, но да го доведеме во прашање квалитетот на таа продуктивност. Мислам дека вистинското прашање е како да се најде точка каде што сме екстремно продуктивни во исто време, и со највисок квалитет. Ова често може да биде случај во подоцнежните години.
© Фото: Unsplash.com
Можеби ќе ве интересира:
